เส้นทางข้ามคอคอดกระ คาบสมุทรไทยในภาพรวม

เส้นทางติดต่อของอารยธรรมโบราณที่เข้ามาพร้อมกับพ่อค้า-นักเดินทางระยะไกล ที่นำร่องรอยความเชื่อทางพุทธศาสนาเข้ามาด้วยในดินแดนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือที่ชาวอนุทวีปรู้จักกันในนามดินแดนสุวรรณภูมิ ในยุคสมัยที่เรียกกันทั่วไปว่ายุคเหล็กหรือปัจจุบันกล่าวได้ว่าคือยุคสุวรรณภูมิ ซึ่งอยู่ในห้วงเวลาราวพุทธศตวรรษที่ ๑-๗ โดยช่วงเวลาที่ถือว่ามีกิจกรรมการผลิตและขนส่งสินค้ากับผู้คนหลากหลายทั้งจากทางฝั่งทะเลอันดามันและอ่าวไทย และมีการอยู่อาศัยมากที่สุดอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ ๒-๗ [4th BC.-2nd AD.], [Berenice Bellina, 2017]. บริเวณที่พบหลักฐานชัดเจนคือแถบที่ถูกเรียกว่า ‘คอคอดกระ’ [Kra Isthmus] ที่อยู่บริเวณตั้งแต่ต้นน้ำกระบุรีไปจนถึงแนวอ่าวบ้านดอนและปลายสุดของพื้นที่จังหวัดระนองในอำเภอสุขสำราญ หรือในตำแหน่งของแผนที่ราว ๑๐ องศาเหนือ ๔๕ ลิปดา จนถึง ๙ องศาเหนือ ๒๐ ลิปดา บริเวณนี้อยู่ในอาณาบริเวณ ‘คาบสมุทรไทยตอนบน’ ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศไทยสมควรเรียกว่า ‘คาบสมุทรไทย’ หรือ ‘คาบสมุทรสยาม’ มากกว่าชื่อทางการว่า ‘คาบสมุทรมลายู’ ซึ่งพื้นที่ต่อเนื่องทางใต้ลงไปและถูกเรียกขานเช่นนี้ตลอดมา